Over Suzan Heij

Mijn naam is Suzan Heij. Sinds 2001 ben ik afgestudeerd als fysiotherapeut. Ik koos voor dit vak vanwege mijn grote liefde voor sport en omdat ik een enorme bewondering heb gekregen voor de kracht en de intelligentie van het menselijk lichaam. Ik ben moeder van twee kinderen en beschrijf mezelf als een goede luisteraar, no-nonsense, daadkrachtig.

Chronisch ziek zijn, topsport en revalidatie: ik heb het allemaal zelf meegemaakt. En durf daarom gerust te zeggen dat het een levenswerk is om mensen met deze thema’s te helpen.

Ik ben geboren met een bijnierafwijking en moet elke dag medicijnen nemen, elke dag keuzes maken. Als ik naar reguliere artsen had geluisterd was ik nu arbeidsongeschikt geweest. Ik heb zelfdiscipline moeten leren: goed voor jezelf zorgen, de juiste keuzes maken. Zoals rust durven nemen en op je voeding letten: zo bak ik bijvoorbeeld liever mijn eigen brood.

Tot en met mijn 19^e heb ik eigenlijk alles met mijn hoofd gedaan. Puur op wilskracht. Ik was vaak boos dat mijn lichaam niet altijd mee kon komen met mijn ambities. Vervolgens kwam ik in een verkeersongeluk terecht. Door knieletsel heb ik lang moeten revalideren, dit heeft me een jaar gekost. Gelukkig heb ik uiteindelijk met voetballen Jong Oranje Onder 16 gehaald. Maar het gewenste trainingsprogramma was voor mij toch te intensief. Topsport werd een constant proces van overbelasting. Dat deed letterlijk en figuurlijk pijn: sporten betekende voor mij vrijheid, het vormde mijn identiteit. Van een therapeut leerde ik om via een laag niveau van inspanning te herstellen. Dat vond ik vaak frustrerend, maar hierdoor leerde ik wel luisteren naar mijn lichaam.

Ik werd voetbaltrainster van vrouwen onder de 25. Zij wilden zeker beter leren voetballen, maar kwamen vooral voor het plezier. Het waren hechte vriendengroepen die voor elkaar door het vuur gingen. Van hen leerde ik dat sporten niet alleen draaide om presteren, maar dat er nog zoveel meer was: samen zijn, plezier maken. Verder ben ik gevormd door mijn periode, als fysiotherapeut, bij het eredivisie vrouwenteam van Willem II: hier leerde ik andere methodes, om superfit te worden en snel te herstellen.

Twee zwangerschappen en het opvoeden van mijn kinderen gaven me de laatste zet tot mijn eigen fysiotherapiepraktijk: alleen theorie was niet genoeg, het kan alleen écht vanuit je hart, vanuit de kern. Door aandacht te geven, daadwerkelijk aanwezig te zijn. Om te leren samenwerken met je lichaam, op een praktische en slimme manier. Vanuit een stevige basis. Doordat je je lichaam leert verstaan en je je eigen therapeut gaat worden. Voor mij heel logisch, vandaar de naam: Fysiologiqa.